Ragnarok The Return Of Chaos

บทที่ 1 ยุคแห่งสงคราม ( The age of war)เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ณ อาณาจักรแห่งหนึ่งตั้งอยู่อย่างโดดเดี๋ยวกลางมหาสมุทรที่ไกลโพ้น ผู้คนที่อาศัยอยู่ในทวีปนี้ได้ตั้งชื่อทวีปของตัวเองว่า "อาณาจักรมิดการ์ด (Midgard)" ซึ่งแปลว่ากึ่งกลางโลก มิดการ์ดเป็นอาณาจักรที่เจริญรุ่งเรืองมากในด้านวิทยยาการสาขาต่างๆ ทั้งการ วิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ สถาปัตยกรรม รวมไปถึงทางด้านเวทย์มนต์ศาสตร์ ในช่วงต้นประวัติศาสตร์ดินแดนมิดการ์ดประกอบด้วยเมืองใหญ่ๆอยู่ 5 เมืองคือ1.กัสเฮม เทืองแห่งนักเวทย์เป็นที่ๆรวบรวมศาสตร์เกี่ยวกับเวทย์มนต์คาถาต่างๆ อยู่ทางด้านตะวัน ออกเฉียงเหนือ2.พอนเทร่า เมืองหลวงของอาณาจักรเป็นแหล่งรวมวิทยาการทุหชนิดตั้งอยู่บริเวณศูนย์กลางของอาณาจักรแห่งนี้พอดี3.อัลเดบาลัน เมืองที่เป็นศูนย์กลางของวิทยาการต่างๆ ทั้งทางด้านปรัชยาและการทหาร อยู่ทางตอน เหนือของอาณาจักร4.โมรอก เมืองที่ใหญ่ที่สุดในมิดการ์ดเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ จึงมีซากของสถาปัตยกรรมโบราณอยู่มาก ปัจจุบันนี้เป็นจุดพักของผู้เดินทางในทะเลทราย อยู่ทางตะวันออก5.อัลเบอต้า ศุนย์กลางการค้าของอาณาจัหรเมืองท่าขายฝั่งทะเล เป็นที่เดียวที่เรือสินค้าจากอาณา จักรอื่นจะเข้ามาติดต่อกับมิดการ์ดได้ อยู่ทางตอนใต้ของอาณาจักร ในประวัติศาสตร์ยุคแรกๆนั้น อาณาจักรมิดการ์ดมีแต่สันติภาพ ผู้คนต่างใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เมืองต่างๆ มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน มีการเดินทางไปมาหาสู้กันเพื่อทำการค้า หรือเดินทางท่องเที่ยวผจญภัยได้อย่างอิสระเสรี ไม่มีการรบพุ่งหรือทำสงครามกันเลยเป็นเวลานับพันๆปี จนกระทั้งมาถึง M.D.1086 (ปีที่ 1086 ของอาณาจักรมิดการ์ด) จอมเวทย์นามว่า baphometเจ้าผู้ครองเมืองกัสเฮมมีความทะเยอทะยาน และมักใหญ่ใฟ่สูง ต้องการจะครอบครองอาณาจักรมิดการ์ดที้งหมด เขาประกาศสงครามกับเมืองทุกเมืองในอาณาจักร baphomet เป็นจอมเวทย์อัจฉริยะ มีความรู้เรื่องเวทย์มนต์ศาสตร์อย่างแจ่มแจ้ง เขาได้คิดคาถาที่สามารถเรียกปีศาจและปลุกคนตายขึ้นมาสร้างกองทัพปีศาจเป็นกำลังในการรบ กองทัพปีศาจของ baphomet ถล่มเมืองโมรอกและและอัลเบอร์ต้าลงได้อย่างราบคาบ เมื่อเมืองพอนเทร่าและอัลเดบาลันรู้เข้าจึงทำสัญญาร่วมมือกันสู้กับกองทัพปิศาจ เกิดเป็นมหาสงครามครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึงในประวัติศาสตร์ของดินแดนมิดการ์ด ซึ่งสงครามครั้งนี้มีอนาคตของมนุษย์เป็นเดิมพัน ยุคแห่งสงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้วณ ชายป่าด้านตะวันออกของเมืองพอนเทร่ามีการสู้รบกันอย่างดุเดือดระหว่างกองทัพ skeleton soldier จากเมืองกัสเฮม และกองทัพนับดาบแห่งพอนเทร่า ซึ่งกองทัพนักดาบถูกทำลายไปกว่าครึ่งแล้วอย่างรวดเร็ว เนื่องจากนักดาบเหล่านั้นไม่สามารถต่อกรกับพวก skeleton soldier ได้เลย เสียงดาบกระทบกัน เสียงตะโกนด้วยความโกรธแค้นเสียงร้องโอดโอย ดังไปทั่วอาณาบริเวณ "ห่าน oza ทัพของเราเสียหายไปกว่าครึ่งแล้วนะคับ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่นานทัพเราต้องแตกแน่"แม่ทัพกองร้อยที่ 1ตะโกนรายงานแม่ทัพใหญ่ oza กลางสนามรบ พร้อมกับสบัดดาบฟาดฟันกับผูง skeleton นับ 10ตัวที่รายล้อมอยู่รอบตัวอย่างดุเดิอด เลือดไหลท่วมตัว"ฮึ่ม...คิดไม่ถึงว่ากองทัพปีศาจแห่งกัสเฮมจะแข็งแกร่งขนาดนี้" อัศวินร่างสูงใหญ่ ผมยาวสีเงินผู้เป็นแม่ทัพใหญ่แห่งกองทัพนัดาบคำรามออกมา..สีหน้าเขาเหนื่อยอ่อนและแสดงความวิตก..สถานการของเขาก็ไม่ต่างไปจากแม่ทัพกองร้อยที่ 1 เช่นกัน เขากำลังสู้กับ skeleton นับ 10"ทุกๆคน...อดทนอีกหน่อยนะ..ขอให้ช่วยถ่วงเวลาให้อีกนิด" oza ตะโกนสั่งการออกไป"จะ..ไม่ไหวแล้วนะท่าน อ๊าคคคคคค " แม่ทัพแห่งกองร้อยที่ 1 ถูกฆ่าตายเสียแล้วขณะที่ทุกอย่างกำลังตกอยู่ในภาวะวิกฤต ทัพกำลังจะแตก..ก็มีเสียงแตรสัญญาณดัง ออกมาจากภูผาหินรอบข้าง...เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณ oza และเหล่าทหารที่ยังรอดตายอยู่ ก็มีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นทันที"แฮ่ก..แฮ่ก..สัญญาณจาก train รอดตัวไปที""ทุกคน!!...ถอยกลับเข้าไปในปราสาท...เร็ว!!..ข้าจะกันพวกศัตรูไว้ให้เอง" oza ตะโกนสั่งการพร้อมกับชูดาบขึ้นเหนือหัวรวมพลังไว้ที่ดาบแล้วฟาดลงมาอย่างรวดเร็วbowing brash !!!!!.....ตูมมมมมม!!skeleton ที่อยู่รอบตัวเขากระเด็นไปคนละทิศคนละทาง แขนขากระจุยกระจาย "ไม่ต้องออมแรงกันแล้ว" เขาวิ่งไปช่วยพวกทหารที่ยังรอดอยู่อย่างรวดเร็วเขาฟาดฟันกับเหล่า skeleton อย่างไม่คิดชีวิตเพื่อช่วยชีวิตลูกน้องของเขาที่ยังรอดอยู่ทุกคน oza เป็นนักดาบมือ 1 แห่งพอนเทร่า ฝีมือดาบของเขานั้นไม่มีใครในพอนเทร่าสู้ได้ นอกจากนี้เขายังเป็นคนที่มีน้ำใจ กล้าหาญ และรักพวกพ้อง ทุกๆคนจึงพร้อมใจกันมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองพอนเทร่าให้กับเขาเขา แต่เขาก็มีข้อเสียคือ เป็นคนพูดมากและไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลัง ไม่นานเขาก็ช่วยลูกน้องของเขาที่ยังรอดอยู่ออกมาจากกลุ่ม skeleton ได้ทุกคน"เอ้า..รีบวิ่งไปที่เมืองเร็ว !!!! " oza ตะโกนสั่งการ นักดาบที่ยังเหลือรอดอยู่ร่วม 50 คน ต่างรีบวิ่งเข้าไปยังประตูเมืองทันที โดยมี oza คอยสกัดพวก skeleton นับร้อยที่ตามมาข้างหลังไปพลาง วิ่งไปพลาง ไม่นานนักดาบทุกคนต่างก้เข้าไปในเมืองได้ทั้งหมด เหลือเพียง oza ที่ยังคงต่อสู้กับพวก skeleton อยู่ที่หน้าประตูเมือง " Sanctuary !!!! " พระประจำเมืองพอนเทร่าร่ายคาถาไปยังบริเวณพื้นที่ oza ยืนอยู่ทันที ปรากฏเป็นอาณาเขตศักสิทธิ์สีขาวขึ้นที่รอบๆตัวของ oza บาดแผลที่ได้รับจากการต่อสู้ตามตัวเขาหายไปทันที พร้อมๆกับที่พวก skeleton ที่อยู่รอบๆตัวเขาต่างล้มลงตายทั้งหมด เพราะ Sanctuary เป็นคาถาที่รักษาบาดแผลและมอบพลังชีวิตให้แก่มนุษย์ แต่มันจะให้ผลตรงกันข้ามถ้าหากไปใช้กับพวก undead "ท่าน oza รีบเข้ามาในเมืองเร็วเข้า !!.. คาถาของข้ามีระยะเวลาจำกัดนะ" พระประจำเมืองพอนเทร่าตะโกน oza รีบวิ่งเข้ามาในเมืองทันทีพร้อมกับตะโกนสั่งการเสียงดังลั่น "ปิดประตูเมือง....เร็วเข้า !!!!" ประตูเมืองถูกปิดลงก่อนที่กองทัพ skeleton จะบุกเข้ามาถึงได้อย่างฉิวเฉียด และเมื่อทุกๆคนเข้ามาในเมืองกันหมดแล้ว oza ก็หยิบแตรและเป่าแตรนั้นสุดแรง ปู้นนนนนนน !!!! ทันใดนั้นเอง..ก็มีธนูหลายร้อยดอกพุ่งออกมาจากบริเวณเนินเขารอบๆ สนามรบ ถูกพวก skeleton ตายไปหลายสิบตัว แล้วก็ปรากฏกลุ่มนักธนูอยู่บนเนินเขาร่วม 500 คน ซึ่งก็คือพลธนูแห่งอาณาจักรพอนเทร่านั่นเอง มีนักธนูหนุ่มรูปร่างผอม..ผมชี้สีดำ ท่าทางสุขุมเยือกเย็น นามว่า train เป็นหัวหน้า ซึ่งเป็นแผนการของ train เองที่ให้กลุ่มนักธนูแอบออกจากเมืองทางด้านหลังแล้วไปซุ่มอยู่ที่เนินเขา โดยใฃ้ทัพนักดาบของ oza หันเหความสนใจของศัตรูไว้ไม่ให้สังเกตเห็น "ท่าน train ครับ พวก skeleton ที่เหลือเริ่มวิ่งมาที่เนินเขาแล้วนะครับ" นักธนูคนหนึ่งพูด "เออ....ข้าเห็นแล้ว ระลอก 2 ...เตรียมม!!!...." พลธนูทั้ง 500 คน ต่างหยิบธนูขึ้นง้างเตรียมยิงพร้อมๆกัน อย่างพร้อมเพรียง "ยิงงงงง......!!!!" ธนูเงิน 500 ดอกพุ่งออกไปจากคันธนูพร้อมๆ กัน ซึ่งมันได้ผล พวก skeleton ถูกธนูเงินตายไปเป็นจำนวนมาก แต่พวกมันที่เหลือก็ยังคงวิ่งขึ้นเนินมาอย่างบ้าคลั่ง ใกล้จะถึงตัวบรรดานักธนูอยู่แล้ว "ตอนนี้แหล่ะ ทุกๆคนใช้ท่านั้นพร้อมๆกันเลย !!" train สั่งการ "เตรียมพร้อม....ยิงงงงง !!!!!!" Arriw shower !!!! ธนูที่ถูกยิงออกไปจากเดิม 500 ดอก เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมากมายมหาศาลกลายเป็นหลายพันดอก พุ่งเข้าใส่ฝูง skeleton ราวกับห่าฝน ถึงแม้ว่าพวก skeleton จะมีอยู่มาก แต่จำนวนธนูมากขนาดนี้พวกมันก็ต้านไม่ไหวเหมือนกัน skeleton ตัวสุดท้ายล้มลงตายอยู่ตรงหน้าของ train พอดี ทั้งตัวของมันถูกธนูยิงจนพรุนเป็นรังผื้ง train ชูธนูของตนขึ้นเหนือหัวพร้อมกับตะโกนเสียงดังก้อง "พวกเราชนะแล้ว !!!!" เฮๆๆๆ !!!....ชนะแล้วววววววว ทุกคนในเมืองพอนเทร่าต่างพากันตะโกนโห่ร้องอย่างยินดี แต่ทว่า....หลังจากนั้นไม่นาน train ก็สังเกตเห็นกองทัพปีศาจอีกกองทัพหนึ่ง เคลื่อนพลเข้ามาแต่ไกล เหมือนม่ายสีดำที่ค่อยๆคลีบคลานเข้ามา "มีกองทัพปีศาจมาอีกกองทัพหนึ่ง จำนวนพลไม่ต่ำกว่า 5000" train ตะโกน "ว่าไงนะ !!!..." oza ร้อง "ทหารของข้าที่ยังพอสู้ได้เหลืออยู่ไม่ถึง 50 คนแล้วนะ...." ทุกคนในเมืองต่างขวัญเสีย เสียงโห่ร้องอย่างดีใจเมื่อกี้นี้หายไปหมด "ฮึ่ม....ช่วยไม่ได้...เปิดประตูเมือง นักดาบที่ยังพอสู้ได้ทุกคนออกไปกับข้า ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องเมืองของเราเอาไว้ให้ได้" oza และเหล่านักดาบที่ยังสู้ไหวอีกร่วม 50 คนเดินออกจากเมือง ทุกคนต่างเหนื่อยอ่อน สีหน้าแสดงอาการสิ้นหวัง และไม่นาน train และบรรดานักธนูอีกร่วม 500 คน ก็เดินลงจากเนินเขามาสมทบ "train เจ้าเห็นรึยังว่าปีศาจคราวนี้เป็นตัวอะไร" oza ถาม train ซึ่งมีสายตาที่เฉียบคมกว่า train จ้องมองอยู่พักหนึ่ง สีหน้าของเขาเคร่งเครียด แล้วในที่สุดเขาก็พูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา "พวกอ๊อค....." "ว่าไงนะ !!!" oza สะดุ้งโ Webmaster อ๊อคเป็นปิศาจพวกหนึ่งที่ baformet สร้างขึ้น พวกมันแต่ละตัวสูงมากกว่า 2 เมตร รูปร่างกำยำล่ำสัน แข็งแรง และมีพละกำลังมหาศาล แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะสู้กับพวกมันได้หรือไม่ "train เจ้ามีแผนอะไรไหม" "คราวนี้ไม่มีว่ะ...ถ้าขืนเป็นแบบนี้พวกเราต้องถูกฆ่าตายหมดแน่" train พูดออกไปตรงๆ ตามนิสัยของเขา "รึว่าเมืองพอนเทร่าซึ่งตั้งมานานหลายพันปี จะถึงคราวจบสิ้นในยุตของพวกเรานะ" oza รำพึง "ตอนนี้มีทางรอดอยู่ทางเดียวแหล่ะ..คือต้องรอให้กองทัพจากอัลเดบาลันมาช่วย" "งั้นเราก็ต้องต้านทัพปีศาจไว้ให้นานที่สุด..จนกว่ากองทัพจากอัลเดบาลันจะมา" oza พูด มือทั้ง 2 ข้างกำดาบไว้แน่น ขณะนั้นพวกอ๊อคก็เคลื่อนที่ใกล้เข้ามาจน oza เริ่มเห็นตัวพวกมันแล้ว พวกอ๊อคแต่ละตัวรูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีเขียว มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ มีเขี้ยวยาวยื่นโง้งออกมาจากปากที่เปรอะไปด้วยน้ำลาย แววตาสีแดงก่ำส่อแววกระหายเลือด มีอ๊อคที่สวมหมวกขนนกสีทองตัวใหญ่กว่าเพื่อน (orc hero) นำหน้า และพวกมันบางส่วนที่อยู่ข้างหน้าเริ่มวิ่งกันแล้ว "พลธนูทุกคนจงฟัง !!!" train ตะโกรสั่งการ "เมื่อข้าให้สัญญาณ ขอให้ทุกคนยิงธนูออกไปให้เร็วที่สุด มากที่สุด อย่าหยุด เข้าใจไหม !!!!" "ครับ !!!!!!" พลธนูทุกคนตอบรับพร้อมกัน train รอจนกระทั่งพวกอ๊อควิ่งเข้ามาถึงระยะหวังผลของธนู "ทุกคน...เตรียมมมม" ผลธนูทุกคนต่างหยิบลูกธนูออกมาจ่อกับคันธนูเตรียมพร้อมยิง "ยิงงงง !!!!!!!!" ธนูหลายร้อยดอกถูกยิงออกไป แต่พวกอ๊อคที่เตรียมรับมืออยู่แล้ว ก็ยกโล่ของตนขึ้นมากันลูกธนูไว้ได้ และยังคงวิ่งเข้ามาอย่างไม่สะทกสะท้าน "ยิง...ยิง...ยิงเข้าไปอีก !!!!!" train ตะโกนลั่น ลูกธนูถูกยิงออกไปอีกหลายระลอก แต่ทำอะไรพวกอ๊อคไม่ได้มากนัก มีบ้างเหมือนกันที่ถูกลูกธนูยิงล้มลง แต่พวกมันส่วนใหญ่ก็ยังคงวิ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง จวนจะถึงตัวพวก oza อยู่แล้ว "ทุกๆคน ทิ้งธนูซะแล้วชักมีดออกมา จากนี้ไปเป็นการต่อสู้ระยะประชิด" พลธนูทุกคนต่างหยิบมีดประจำกายของตนออกมา ส่วน oza และพวกนักดาบนั้น ชักดาบออกมาเตรียมพร้อมรบกันอยู่แล้ว "เฮ่....train..ถึงเจ้าจะขี้เก๊กไปหน่อย แต่ข้าก็ดีใจนะที่ได้เป็นเพื่อนกับเจ้า ฮ่าๆๆ" oza พูดออกมาจากใจจริงพร้อมกับหัวเราะออกมา "ข้าก็เหมือนกัน ถ้ารอดจากศึกนี้ไปได้อย่าลืมเลลี้งเหล้าข้าล่ะ เจ้าปากมาก" train ตอบด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ทั้ง 2 คนเตรียมใจเอาไว้แล้วว่าถึงตายก็ต้องปกป้องเมืองพอนเทร่า บ้านเกิดของพวกเขาเอาไว้ให้ได้ ทันใดนั้นเอง..... Spear boomerang !!!! หอกซัดจำนวนหลายร้อยเล่มพุ่งเข้าใส่กองทัพอ๊อคทางด้านหลัง พวกอ๊อคยังไม่ทันตั้งตัวจึงถูกหอกตายไปเป็นจำนวนมาก ด้านหลังปรากฏเป็นกองทัพอัศวินแนวหน้าแห่งอัลเดบาลันนั่นเอง ซึ่งเป็นอัศวินที่คัดมาแต่ระดับสุดยอดร่วม 1000 คน ทุกๆคนนั่งอยู่บนหลังนกปีโก้ๆ และต่างถืออาวุธประจำกายของตนทั้งดาบบ้าง..หอกบ้าง เดินทัพเป็นเป็นแนวระนาบ ดูสง่าผ่าเผย โดยมีอัศวินรูปร่างสูงใหณ่ ผมยาวสีดำสนิทใส่เกระทั้งตัว ถือดาบเล่มยักษ์ แววตาเป็นประกายดุจดั่งราชสีร์แสดงถึงถึงบนิสัยที่กร้าวแกร่งและไม่เคยเกรงกลัวผู้ใคร นามว่า revolknight เป็นแม่ทัพ "ข้าคือ revolknight หัวหน้าทัพอัศวินแนวหน้าแห่งอัลเดบาลัน ต้องขออภัยด้วยที่ข้ามาช้าไปหน่อย ศึกที่อัลเบอต้ายาวนาน และลำบากกว่าที่คิดไว้มาก" revolknight ตะโกนบอก oza และ train ที่กำลังงงต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า "ตอนนี้แหล่ะ พวกปิศาจกำลังตกใจและขวัญเสีย ทุกๆคน..ลุยยย!!!!!" revolknight สั่งการพร้อมกับควบนกปีโก้พุ่งเข้าหาพวกอ๊อคทันทั "เฮ !!!!!!!.......ลุยยยยยย" อัศวินกองหน้าทุกๆคนต่างควบนกปีโก้ตามหัวหน้าของตนไปทันทีอย่างรวดเร็ว ซึ่งขณะนั้นพวกอ๊อคกำลังเสียขวัญต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและยังไม่ทันตั้งตัว จึงถูกฆ่าตายไปเป็นจำนวนมาก "โอ้โห..นี่น่ะหรือทัพอัศวินกองหน้าแห่งอัลเดบาลัน กองทัพที่ว่ากันว่าแข็งแกร่งที่สุดในมิดการ์ด เก่งกาจสมคำร่ำลือจริงๆ" train พูดชมด้วยความทึ่งในฝีมือ "เอ้า....พวกเราก็อย่ายอมแพ้ นักดาบแห่งพอนเทร่าทุกๆคน ลุยยยย !!!!!" oza ตะโกนอย่างฮึกเหิม แล้ววิ่งเข้าไปต่อสู้กับพวกอ๊อคทันที โดยมีนักดาบจากพอนเทร่าอีก 50 คนวิ่งตามไปข้างหลัง ขณะนี้ทุกๆคนต่างมีขวัญกำลังใจและใจสู้เต็มเปี่ยม...แต่ทว่า.... ตูมมมมม !!!!!!!! ทีนใดนั้นอัศวินจากอัลเดบาลันคนหนึ่งถูกฟันตวขาดครึ่ง...ตกจากหลังนกปีโก้ เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ฝีมือของเจ้าหัวหน้าอ๊อคที่สวมหมวกขนนกสีทองนั่นเอง มันสะบัดขวานอย่างบ้าคลั่ง ฆ่าอัศวินตายไปคนแล้วคนล่า โดยที่ไม่มีใครสามารถหยุดมันด้เลย การกระทำของ orc hero ทำให้พวกอ๊อคที่เสียขวัญมีกำลังใจต่อสู้ขึ้นมาอีกครั้ง พวกมันหันกลับไปฟาดฟันกับเหล่าอัศวินอย่างดุเดือด ทำให้ขณะนี้การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสี "ท่าน revol ครับ !!!! .....เจ้าอ๊อคตัวนั้นเก่งกาจจริงๆ..พวกเราสู้ไม่ได้เลย" อัศวินคนหนึ่งตะโกนบอก revolknight "รู้แล้ว..พวกเจ้าถอยให้ห่างจากอ๊อคตัวนั้นซะ เดี๋ยวข้าจะจัดการมันเอง" revolknight พูดพร้อมกับควบนกปีโก้วิ่งตรงเข้าหา orc hero อย่างรวดเร็ว orc hero เห็น revolknight ตรงรี่เข้ามาก็หาได้เกรงกลัวไม่มันฟาดขวานสวนเข้าใส่ทันที เคร้งงงงง......พลั่ก !! revolknight ใช้ดาบกันขวานของ orc hero ไว้ได้ แต่แรงปะทะอันมหาศาลทำให้เขา กระเด็นตกลงจากหลังนกปีโก้ลงไปนอนกลิ้งกับพื้น orc hero ไม่เปิดโอกาสให้ศัตรูของมันตั้งตัว มันรีบวิ่งเข้าหาและสับขวานเข้าใส่ทันที ตูมมม !!!!!!!!!...... แต่ revolknight ก็รีบลุกขึ้นและกระโดดหลบพ้นจากรัศมีขวานได้อย่างหวุดหวิด ขวานที่ orc hero ฟาดไปนั้นจมลงไปในดินเกือบมิดด้าม "อูยย....พลังมันมหาศาลจริงๆ รับขวานเมื่อตะกี้นี้เล่นเอามือชาไปเลย" revolknight คิด orc hero ไม่รอช้า มันรีบดึงขวานที่จมลงในดินแทบมิดด้ามขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย และพุ่งใส่ revolknight อย่างต่อเนื่อง มันเหวี่ยงขวานเข้าใส่เขาอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง ทำเอาพวกอ๊อคและอัศวินที่อยู่ใกล้ๆรัศมีขวาน ถูกฟันตัวขาดกระเด็น ฝุ่งฟุ้งปลิวว่อนจากแรงลมที่เกิดจากพลังอันมหาศาลของมัน revolknight ทำได้เพียงปัดป้องและรับการจู่โจมของมันเท่านั้น "ไม่ได้การล่ะ !!!... เจ้าอ๊อคตัวนั้นมันเก่งจริงๆ..ท่าทาง revolknight จะสู้ไม่ไหว เราเข้าไปช่วยดีไหมวะ train" oza ตะโกนถาม train ที่ต่อสู้อยู่ไม่ห้างจากเขานักพร้อมกับฟันฉับเข้าที่คอของอ๊อคตัวหนึ่ง มันล้มลงตายทันที "อย่างพวกเราน่ะ..เข้าไปตอนนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก แล้วเจ้าไม่เห็นเหรอว่าขวานของเจ้าอ๊อคเขียวนั่นยังไม่ถูกตัว revolknight เลยสักครั้ง ข้าไม่เห็นว่าเจ้านั่นจะเสียเปรียบที่ตรงไหน" เมื่อต่อสู้กันไปสักระยะหนึ่ง revolknight ก็เริ่มอ่านทางของ orc hero ออก เขาเบี่ยงตัวหลบขวานของ orc hero ได้ และใช้ดาบรับการโจมตีที่หลบไม่พ้นไว้ได้ทั้งหมด สัญชาติญาณการต่อสู้ของเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นเต็มที่แล้ว "มันเหวี่ยงขวานที่ทั้งใหญ่และหนักแบบนั้นนานๆเข้ามันต้องเหนื่อยและช้าลงแน่..รอจังหวะตอนนั้นแหล่ะ" revolknight คิดในใจ เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้เมื่อต่อสู้กันไปนานเข้า orc hero ก็เริ่มเหนื่อยและเหวี่ยงขวานช้าลงๆ ทุกที จนมาถึงจังหวะหนึ่งที่มันยกขวานขึ้นเตรียมจะฟาดลงมา แต่คราวนี้ช้ากว่าเดิมมาก....revolknight ไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป เขารวบรวมพลังไว้ที่ดาบและฟาดออกไปเต็มที่อย่างรวดเร็ว ราวกับกระสุนปืนที่พุ่งเข้าไปในพายุหมุน เป้าหมายคือบริเวณลำตัวของ orc hero ที่เปิดช่องว่าง bashhh !!!!!....... เปรี้ยงงง!!!!!!.......โครม!!!!!...."อ๊ากกกกกก !!!!!!" orc hero ใช้ด้ามขวานรับดาบของ revolknight ได้ทัน แต่พลังดาบของเขาก็ทำให้ด้ามขวานยักษ์นั้นหักสะบั้น และดาบนั้นก็ฟาดเข้าที่กลางลำตัวของ orc hero อย่างจัง ความแรงของดาบทำให้มันกระเด็นกกลิ้งไปไกลหลายเมตร อาวุธหลุดมือ ที่ท้องมีแผลเหวอะหวะเลือดสีเขียวของมันพุ่งกระฉูดไหลนองเต็มพื้นไปหมด มันดิ้นพลาดๆไปมาและร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน "เก่งนี่...ที่ใช้ด้ามขวานกันดาบไว้ได้หน่อยนึง...ถ้าไม่ทำแบบนั้น ตัวแกก็ขาดครึ่งไปแล้ว" revolknight พูดพร้อมกับเดินเข้าหา orc hero ที่กไลังนอนกลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวดบนพื้นเบื้องหน้าเขาอย่างใจเย็น แล้วยกดาบขึ้นหมายจะซ้ำให้ตาย แววแห่งความหวาดกลัวปรากฏขึ้นที่นัยตาของ orc hero อย่างเห็นได้ชัด มันพยายามกระเสือกกระสนคลานถอยออกห่างจาก revolknight อย่างหวาดกลัว เป็นครั้งแรกที่มันถูกทำร้ายบาดเจ็บได้ขนาดนี้ มันรีบตะโกนสั่งการกองทัพของมันเสียงดังลั่น ฮูมมมมมมมม......... สิ้นเสียงของ orc hero ก็มีอ๊อค 2 ตัววิ่งเข้ามาพยุง orc hero ให้ลุกขึ้นแล้วออกวิ่งหนี พวกอ๊อคตัวอื่นๆก็พากันทิ้งอาวุธ และแตกฮือกันวิ่งหนีเข้าป่ากันไปหมดอย่างไม่เป็นขบวน ต้นไม้ในป่าข้างเมืองพอนเทร่าล้มระเนระนาดไปเป็นทางด้วยพลังของพวกอ๊อค เสียงวิ่งของมันค่อยๆเบาลงๆจนเงียบหายไปในที่สุด ทหารทุกคนยังตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงต่างอึ้งกันไปพักหนึ่ง ไม่นาน revolknight ก็ชูดาบของตนที่เปื้อนไปด้วยเลือดของ orc hero ขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่น "พวกเราชนะแล้ววว !!!!" "เฮๆๆๆๆๆๆ !!!!!!" อัศวินแห่งอัลเดบาลัน และทหารแห่งเมืองพอนเทร่าทุกๆคน ต่างตะโกนโห่ร้องเสียงดังลั่น ด้วยความดีใจสุดขีด ทุกๆคนต่างพากันทิ้งอาวุธและวิ่งเข้าไปหา revolknight ทันที "เฮ !!!..หัวหน้าของพวกเราเก่งจริงๆ ท่าน revolknight จงเจริญ" อัศวินจากอัลเดบาลันทุกคนตะโกนแล้วต่างพากันจับตัว revolknight โยนขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนลูกบอล ร่วมด้วยทหารและชาวเมืองพอนเทร่าทุกๆคน "เฮ !!...revolknightๆๆๆๆๆๆ" "เฮ้ยย...ปล่อยข้าลงซะที เวียนหัวนะเฟ้ยยย !!! " revolknight ตะโกนหลังจากถูกจับโยนจนมึน "เอาล่ะ !!!!!....ช่วยกันแบกวีรบุรุษของพวกเราเข้าเมืองกันเถอะ คืนนี้ต้องฉลอง...เหล้ามีไม่อั้น !!!!!!" oza ตะโกนออกมาอย่างยินดี "เฮๆๆๆๆๆๆ !!!!!" คืนนั้ที่เมืองพอนเทร่ามีงานฉลองครั้งใหญ่ เหล้าและอาหารหลากหลายชนิดถูกนำมาจัดตั้งไว้มากมายทั่วเมือง ทหารทั้งจากอัลเดบาลันแพอนเทร่ารวมทั้งชาวเมืองพอนเทร่าด้วย ต่างพากันนั่งล้อมวง ดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศในเมืองเป็นไปอย่างครึกครื้น เสียงคุย เสียงหัวเราะ เสียงร้องรำทำเพลง ดังลั่นไปทั่ว ณ ลานน้ำพุกลางเมืองพอนเทร่า oza train และ revolknight นั่งดื่มเหล้ากับพวกลูกน้องของตนอยู่ที่นั่นเอง ทุกๆคนมีความสุขและเริ่มเมาได้ที่ "เป็นไง..เหล้าอร่อยไหมท่าน revol นี่เป็นเหล้าที่ดีที่สุดของพอนเทร่าเชียวนะ....อ้าว..เหล้าหมดแล้วนี่ มา..เดี๋ยวข้ารินให้นะ ฮ่าๆๆๆๆๆ" oza พูดพร้อมกับรินเหล้าให้ revolknight จนล้นแก้ว "ฮะๆๆๆ ขอบคุณๆ พูดจากใจจริงเลยนะท่าน ข้าน่ะเคยไปมาแล้วทั่วทวีปมิดการ์ดยังไม่เคยเจอเหล้ารสชาติเยี่ยมแบบนี้เลย" revolknight พูดจบก็ยกเหล้าแก้วนั้นขึ้นดื่มรวดเดียวหมด "ฮ่าาาาา.....รสชาติเยี่ยม" oza เห็นดังนั้นก็หัวเราะชอบใจ "ดื่มเก่งนิท่าน ฮ่าๆๆๆๆๆ ต้องอย่างงั้น ยุคแห่งสงครามแบบนี้ถ้าไม่ความสุขก็ต้องรีบตักตวงให้เต็มที่ เพราะไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง....หึๆ อย่างอย่างท่านน่ะคงจะไม่ตายหรอกมั้ง เก่งออกขนาดนั้นนินา" "โฮ้ยยย !!! ข้าไม่ได้เก่งอะไรมากนักร้อก...เอ้อ...ห่างมันเหอะ ดื่มต่อดีกว่า ขอเหล้าข้าอีกแก้วนะท่าน Oza..." "อ่ะ...ได้เลยยยย" งานฉลองดำเนินไปอย่างสนุกสนานครื้นเครงตลอดทั้งคืน จนกระทั่งใกล้รุ่ง ทุกๆคนก็ต่างเมาหลับกันหมดอย่างมีความสุข"